Cambiamos de espazo. Esperamos que para mellor. En 10 segundos enlazarás a nova páxina. Se desexas acceder directamente, pulsa no seguinte enlace. Grazas e desculpa as molestias www.amigosdopatrimoniodecastroverde.gal

30 agosto, 2010

"XXXIII Romaxe Irimegos" en Monterroso



Sábado, día 11 de setembro.

Ás 10:00 h. Saída do Camiño Ancho

Ás 10:20 h. Ronda da muralla, frente a sindicatos.

Ás 11:00 h. Monterroso.

Regreso camiño da noite.

NOTA:

-Comunicalo o antes posible, se pode ser antes do día 4 de setembro no teléfono habitual.

-Comida cada un leva a súa, aínda que comeremos todos xuntos.


CONVITE À ROMAXE 2010


Xabier Blanco


Benquerida Irimega, benquerido Irimego. Un ano máis teño o gozo de poñerme en contacto contigo para, como dicimos en Cambados “facerche o acordante” da festa que celebraremos xuntos o sábado 11 de setembro. Si, ese día, en Monterroso, no corazón de Galicia, estás convidada, convidado á XXXIII Romaxe de crentes galegos baixo o lema da vella copla “Se ti viras o que eu vin”. Seica “en normativo” debemos dicir “se ti vises o que eu vin” pero non nos atrevemos a distanciarnos da copla popular precisamente polo respecto e agarimo que lle temos ás xentes que, antes cá nós, construíron esta obra de arte que é a nosa lingua.

Aló na área fluvial da Peneda hannos saudar unha irimega e un irimego de toda a vida e vannos ir contando e compartindo con nós todo o que levan visto ao longo das romaxes: os gozos, as tristuras, as esperanzas, os atrancos que ten vivido Galicia e o Mundo dende o ano 1978 en adiante. A través das cantigas dos nosos amigos de A Quenlla e de diversos textos poéticos da nosa literatura iremos facendo memoria e memorial de todo o acontecido, dos soños algo realizados e dos por desgraza frustrados ou mesmo aprazados “sine die”. Tamén nos han visitar dous peregrinos que seica se perderon e, en vez de estar abrazando ao apóstolo, preguntarannos a nós como vemos a Galicia e o Mundo do 2010 e por onde seguir o camiño para ir bater con lugares de esperanza e utopía e non desviarse cara as cunetas da desilusión, o fanatismo, a desesperanza.

No Monterroso encrucillada de camiños queremos celebrar contigo que, a pesar de tantos pasos de morte e de inxustiza, seguimos atopando motivos para a esperanza e para a ledicia. En Galiza e no Mundo seguimos percibindo verbas, signos, xestos, iniciativas que nos falan de Vida, de vida plena para nós e para toda a Humanidade e a Natureza. Por iso nalgún momento da celebración hannos visitar tamén aqueles dous que camiñaban cara a desilusión e que só vían fracaso no camiño andado. Pero, de repente, uníuselle outro Camiñante que lles axudou a facer “outra lectura da realidade” e que compartindo con eles ideas, inquezandas, confidencias e pan quentoulles o corazón e devolveulles a esperanza perdida.

Si, porque pese a quen lle pese, na Romaxe seguimos sentíndonos seguidores e seguidoras de Xesús de Nazaré, e a Fe e máis a Galeguidade seguen a ser os piares onde asentamos as nosas loitas, as nosas canseiras e os nosos gozos e esperanzas. E todo iso, un ano máis, imos celebralo xuntos no segundo sábado de setembro.

Vémonos, pois, en Monterroso, na área fluvial da Peneda o sábado 11 de setembro a partir das 11:00 da mañá co momento acollida, ao que seguirá a Celebración Irimega ás 12:00; ás 14:00h o xantar; ás 16:00h, festa; e ás18:30 a Oración da tardiña e despedida.

E, para chegar, ten en conta que Monterroso atópase na estrada N-640 entre Lalín e Guntín.

Ata máis ver.

(VER MÁIS)


28 agosto, 2010

BREVE RESUME DA Vª FEIRA ARTESANAL GASTRONÓMICA DE CASTROVERDE.



A PARTICIPACIÓN NA Vª FEIRA CELEBRADA ONTE, 22 DE AGOSTO, EN CASTROVEDE ONDE PARTICIPOU A ASOCIACIÓN AMIGOS DO PATRIMONIO DE CASTROVERDE, ACOMPAÑADOS, NESTA OCASIÓN, POR:

EN PRIMEIRO LUGAR MEMBROS DA CORPORACIÓN E ASOCIAICIÓN CASTRUM VIRIDE DE CASTROVERE DE CAMPOS QUE, CHEGARON O SÁBADO POLA TARDIÑA, A QUEN AGRADECEMOS O SEU ESFORZO DE ACHEGARSE ATA XUNTO A NÓS, PARA DESTE XEITO FORTALECER OS LAZOS QUE XA NOS TEÑEN UNIDO.
O DOMINGO OS NOSOS AMIGOS DE CAMPOS, COMO TAMÉN FIXEMOS OS AMIGOS DO PATRIMONIO EXPUXEMOS AS PEQUENAS COUSAS QUE VIMOS FACENDO. LOGO TIVEMOS A SORTE DE QUE NOS ACOMPAÑSE D. XESÚS ALONSO MONTERO, SOCIO DE HONRA DA ASOCIACIÓN QUE, FOI O ENCARGADO DE DAR O PREGÓN.
D. XESÚS, EN PRIMEIRO LUGAR, DIRXIUSE AOS DE CASTROVERDE DE CAMPOS; ALCALDE E REPRESENTANTES DO CONCELLO E ASOCIACIÓN, SALUDÁNDOOS EN CASTELÁN, PARA QUE SOUBERAN QUE EL SABÍA FALAR EN CASTELLANO, MAIS DICÍNDOLLES QUE PRONTO VERÍAN COMO ÍAN ENTENDER O GALEGO E, SEGUIDAMENTE PASOU A FLARNOS DE TANTAS COUSAS QUE NON PODERMOS RESUMIR AQUÍ, TAN SÓ APUNTAR ALGUNHAS.

EN PRIMEIRO LUGAR A VALORACIÓN DOS OFICIOS TRADICIONAIS; DESDE OS CARPINTEIROS, CANTEIROS, FERREIROS, TELLEIROS, ZOQUEIROS... E A SÚA IMPORTANCIA NON SÓ POLOS OFICIOS EN SI, SENÓN PORQUE CON ELES VAN AS PALABRAS, A IMPORTANCIA DA PALABRA, DO NOME DAS COUSAS QUE SON AS QUE CONFORMA UNHA LINGUA, A NOSA LINGUA NESTE CASO, A GALEGA.

ALUDINDO, SEGUIDAMENTE, AO NOSO ARTISTA; PACO PESTANA, A MANUEL CORDERO PÉREZ QUE, FOI DEPUTAD0 SOCIALISTA, NAS CONSTITUÍNTES DE 1931, NADO EN RIOMOL, PARA REMATAR FALANDO DO QUE FOI O SEU AMIGO E COMPAÑEIRO NA ÉPOCA DE ESTUDANTES UNIVERSITARIOS EN MADRID POLO ALNO 1952, JOSÉ MARÍA FÓRNEAS BESTEIRO, NADO EN SAN PAIO, E UN DOS GRADES ARABISTAS A NIVEL DE ESPAÑA, LAMENTABLEMENTE, FALECIDO XA NO ANO 2003 E DE QUEN D. XESÚS ALONSO MONTERO GARDA UN TRABALLO (DE XOSÉ MARÍA FÓRNEAS) DOS ANOS DE ESTUDANTE, ONDE NOS FALA DA, VALLA A REDUNDANCIA, DA FALA DE SAN PAIO E DE CASTROVERDE, COMO SE DICÍAN OS NOMES DOS DIVERSOS OFICIOS, DESDE O DE ZOQUEIRO ATA AS DENOMINACIÓNS DE TODO O RELACIONADO COA COCEDURA DO PAN.

CON ESTAS REFERENCIAS, APROXIMADAS, REMATOU O NOSO PREGOEIRO A QUEN AGRADECEMOS QUE NOS ACOMPAÑASE NESTA Vª FEIRA.

POLA TARDE XOGOS POPULARES, DESDE CARREIRAS DE SACOS A TIRAR POLA CORDA E PARA REMATAR, A ACTUACIÓN, SORPRESA PARA NÓS, DOS NOSOS AMIGOS DO GRUPO “SOBRE RODAS”, LUÍS E CARLOS.

SAÚDE E TERRA. AGOSTO DE 2010
MANOLO MUÑIZ

MISCELÁNEA

As nosas relacións co mundo árabe (musulmán)

É improbable que os musulmáns (árabo-beréberes) chegasen a Castroverde naquela invasión do ano 711. Só pasaron á Península, inicialmente, uns 10.000 beréberes, mandados polos árabes Tarik e Muza, e traían 3.000 cabalos. Con eses efectivos, as nosas montañas, e maila nosa climatoloxía, pasar do Douro para arriba, como non fose para facer algunha razzia (roubos), resultáballes practicamente imposible. Quedáronse na parte Sur – Centro – Levante e Atlántica, da Península, ademais das Baleares, terras ás que chamaron Sbania. Quen veu, pero máis adiante, que ese si que estivo en Lugo, camiño de Compostela, onde roubou as campás, foi Al Mansur (Almanzor).

O que foi certo, que aínda vive por aquí algún vello que o recorda, foi que os soldados de Marruecos, (aos que a xente chamaba vulgarmente “mouros”, ou “mauretanos”, pero iso non é pexorativo nin racista, senón unha referencia á súa cor morena por non saber distinguir razas e/ou procedencias), daquela ao servizo de Franco, pasaron por Castroverde en Agosto do ano 1936, en camións requisados, dirixíronse a Grandes de Salime, que foi o inicio da resistencia ástur na guerra civil.

En calquera caso, as relacións co actual Marrocos, eses veciños do Sur, son intensas, aínda que non sempre satisfactorias. Iso ademais de que hai moitos marroquís traballando en España, principalmente no que foi a súa Sbania. Na globalización do mundo actual cadora é máis necesario saber idiomas, cantos máis, mellor; cultivamos os do aquén do Estreito: portugués, francés, inglés, alemán…, pero do árabe, se quitamos ao ilustre, xa falecido, señor Fórneas, de Sampaio, poucos chegaron a saber algo, nin sequera aqueles quintos das quintas, ¡meus pobres, que en África tiveron sede de todo, menos de idiomas, que lles chegou con castelanizar para que se risen deles algo menos no cuartel! Isto que poño aquí son catro verbas, un pouquiño, coa única intención de que se teña unha noción, tanto dos musulmáns como da su lingua principal, pois tamén teñen dialectos, segundo qué zonas ou países. Vexamos:

O saúdo:

A-Salaam Alaykum = Que a paz sexa contigo. Respondendo:
Wa Alaykum A-Salaam = Que contigo estea a paz.

Algunhas frases e palabras de uso frecuente, tal que nunha viaxe turística:

Bos días = Sabah el kheer; ou, Sabah el nour.
Boas tardes = Masaa el kheer
Boas noites = Layla Sa´eeda
Benvido = Ahlan wa sahlan
Ola = Marhaba, Ahlan
Adeus = B´slama
Como estás? = Kidayr?
Ben = Bikhir
Como te chamas? = Shu ismuk?; ou tamén, Asmitk?
Eu chámome = Ana ismi
Si = Na´am; ou tamén, Eh
Non = La
Por favor = Men fadlak
Grazas = Shukran
Moitas grazas = Shukran jazeelan
De nada = Afwan; ou tamén, Makayn muchkil
Que? = Shno?
Quizais, pode ser = Yimkin; ou tamén, Mumkin
Que pasa? = Ach kayn?
Que desexa, que precisa = Ashno bghiti?
Quero, déame = Bghit; ou tamén, A´atini
Okey, está ben, basta = Safi
Non o sei = Ma´arafch
Tu = Nta
El = Huwa
Ela = Hiya
Como se di? = Kifach katgal?
Que é isto? = Ach hadchi?
Síntoo, descúlpame = Smahliya
Dálle, apura, sigue = Yallah
Falas árabe? = Katahdar el a´arabia?
Falo árabe, pero pouco = Kanahdar el a´arabia shwia
Se Deus quere = Insha´Allah
O Corán = Al Qur´an
A guerra = Jihad
Mahoma = Mohammed, Muhammad
Abraham = Ibrahim
Moisés = Musa
Xesús = Isa
Querida, querido = Habibi, Habib
Os rezos do musulmán = Salat
O xaxún = Saum
Axudar aos pobres = Zakat
A súa peregrinación á Meca = Al Hajj

Xosé María Gómez Vilabella

15 agosto, 2010

Achegas á Feira da Artesanía en Castroverde


O ALTAR DAS MIÑAS ZOCAS

Teño para min que aos meus entregos, aos remotos, non lles foi difícil pasar das follas de parra, da súa vitis vinifera paradisíaca, ás pelellas dos primeiros animais comestibles por eles sacrificados, pero..., ¿o de calzarse? Xa sabemos que tamén empezaron coas peles, enroscadas ao pé, e atadas, seguramente, cunhas correas de salgueiro, séxase, de Salix, que abundarían naquelas humidades da Mesopotamia, se é que alí comezou a humanidade, aínda que teño por máis probable que aquel "paraíso" o tivesen nesta Fisterrae do mundo primitivo, ou logo, ¿por qué se lle chamou así ao noso país, desde sempre, antes xa dos romanos, aquel Hannón dos periplous, aquel que subiu polo Miño arriba, e que, de visto por dentro o noso paraíso deuse por satisfeito, e morreu gozoso, en pleno clímax, exclamando: ¡Jahvé, xa que os deste edén emigraron, todos, a feito, en busca de aventuras, cambiando o rabo polo cu, eu tomo posesión deste río e da súa cunca, que é meu, miño, miño, polos séculos dos séculos, amén!

O de calzarse con xeito, quere dicirse, con zocas, non lles foi posible, e iso que todo por aquí tiñan betulas a granel, desde o mar ata Fonsagrada, en tanto en canto Tubal Caín non descubriu o ferro, e co ferro, o aceiro, e cos aceiros afiados e retortos, as trades. O proceso foi longo, así que, chegar a unhas zocas custoulle á humanidade media eternidade, ¡como para que este homo sapiens do século XXI, d.C., as desprece! Eu, polo contrario, ¡será porque son do XX!, adóroas, pois grazas a elas, á súa labra e á súa venda, cheguei a ter catro cobres, catro cadelas, no peto, ¡miñas, tan miñas como foi o Gran Río para aquel Hannón!

Agora que temos tantas prazas baleiras por culpa da retirada dos Martes, dos deuses da guerra, don Hermenegildo, no Ferrol, Millán Astray, na Coruña, etcétera, ¿non sería a ocasión de erixirlles unhas efixies aos zoqueiros, deuses da paz, deuses do avanzar silente, pacífico e confortable? Este servidor comezou dando exemplo xa que entronicei as miñas zocas, as últimas que fixen pois das primeiras só teño un recordo, iso si, definitivo, nos calos dos meus pés: ¡Aquí as tedes, que igual serven de modelo se esta crise económica nos obriga a volver sobre os nosos pasos, sobre os pasos mal dados!

¿Alguén fixo outro tanto pola saúde e polo confort da xente deste país ao que chamamos Galicia? Coido que non; así que, daquela, polo que a min toca: ¡Gloria aos zoqueiros da Gallaecia!


Xosé María Gómez Vilabella

01 agosto, 2010

V FEIRA ARTESÁN DE CASTROVERDE


(preme nas imaxes para amplialas)