O 17 de Outubro de 2009

BREVE RESUME DO ROTEIRO
DESDE A VÍA XIX - PEREIRA (FURÍS)-FOGONTELLE-VILACOTE-RIOMOL-OUTEIRO DE VELLAS-MIRANDA.

Noutro fermoso día de outubro, sábado, día 17, tivo lugar o roteiro desde Pereira a Miranda. Logo da subida de Pereira e camiño de Fogontelle comenzamos ver todo o val de Riomol con vistas de Pena Branca en Barredo, e linde con Terras de Lugo. Dicir que Fogontelle debe ter algo que ver con fonte, pois, certamente a auga que probaron algúns, seica era ben boa, comentar tamén que en Fogontelle houbo fornos de cal. Toda a baixada ata Vilacote ten, aínda pola súa marxe esquerda arboredo autóctono. Chegamos a Vilacote, “Villa Cotti”, dicir que estivemos con varios veciños, é de agradecer a súa amabilidade, e, é de salientar que, en Riomol aínda hai bastante gandeiría e, chamounos a atención as restras de millo e a leña ben colocadiña. Desde aquí seguimos a camiñar ata a igrexa de Riomol, “Rimol”,
“ Río Mauri”, unha das igrexas con trazas románicas claras. Planta de cruz latina, tres absidas con canzorros e, no seu interior son de salientar a pía bautismal, a súas tallas, especialmente a de San Pedo titular da parroquia, os retábulos e as súas pinturas. Igrexa bastante ben conservada, con problemas de humidades como moitas máis. Dámoslle desde aquí as grazas ao Sr. Cura párroco, D. Jesús que, nos atendeu con toda amabilidade. A seguir baixamos ata a capela de San Roque en Riomol. Capeliña cun pequeno retábulo onde sobresae o Santo que lle dá nome, dicir que esta capela ten aínda un cepo, onde se depositaban as esmolas, das persoas que ían das parroquias limítrofes, camiño de Castroverde.
Desde Riomol, por un fermoso camiño ata Outeiro de Vellas, que pode significar, “sitio alto e antigo, vello”, neste lugar hai unha pequena capela, chamada do Santo Sartego, que seica tivo moita devoción en toda a rodeada, aínda que parece estar adicada a San Salvador. Mágoa non poder vela por dentro, seica se queremos vela, ten que ser cando haxa misa, así pensan os seus donos, mais, mágoa que se hai algo de interese serán as tallas, que o máis probable é que estean a apodrecer, como temos comprobao noutra ocasión. Desde Outeiro de Vellas a Miranda e, este nome, de onde vén?, de “Mirandus”, ou de “sitio elevado”, a verdade e que desde a súa igrexa hai unha fermosa vista.
E para rematar, fomos facer unha visita a Enriqueta, seica a semana pasada houbo unha homenaxe na súa memoria, coincidindo co XX aniversario da súa morte e, soubemos que un centro social de mulleres en Santiago leva o seu nome, vaia a nosa homenaxe, coincidindo co remate do roteiro deste fermoso día de outono.
Saúdos e, Saúde e Terra.
Manolo Muñiz